فصلنامه تخصصی سبک شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب)
سال 3، شماره 3، پاییز 89 ، شماره پی در پی 9

نقد کتاب ((بدایع و بعتها و عطا و لقای نیما)) اثر مهدی اخوان ثالث

صفحه (0 - 0)
امید مجد
تاریخ دریافت مقاله :
تاریخ پذیرش قطعی مقاله :

چکیده
نیما یوشیج بوده عاشقانه او را میستاید تا جائیکه میگوید: اگر از ما بپرسند برای کسب اعتبار و حیثیت جهانی چه کرده اید پاسخ میدهیم نیما را معرفی کرده ایم(ص78 نقل به مضمون) و به مصداق بیت :حکایتی ز دهانت بگوش جان من آمد دگر نصیحت مردم حکایت است بگوشمچنان به تعریف و تمجید از آثار و افکار نیما و فراتر از آن عظمت شعر نو میپردازد که تنها این نوع شعر را شعر ناب میداند و نود و پنج درصد اشعار هزار ساله فارسی را جیغ و داد و هیچ و پوچ میخواند (همان کتاب ص 260).متأسفانه شیوه اثبات اخوان ، به ستایش از شعر مورد علاقه خود محدود نمیشود بلکه سعی دارد آنرا بر سایر اشعار فارسی برتری نهد و شاعر مورد علاقه خود را نیز بر اوج قله شعر فارسی بنشاند لذا ناباورانه به قلع و قمع شعر هزار ساله پرداخته بر خداوندان و مفاخر آن میتازد تا جائیکه پنجاه درصد شاهنامه را حرف اضافه میخواند!(ص 115) و سعدی نیز واعظ منظومه سرائیست که پانزده سال عمرش کم ارزشتر از یک ربع عمر چارلی چاپلین است(ص 302) و مثنوی مولوی نیز با اغماض در ردیف کتابهای شعر جای میگیرد چرا که فقط بیست درصد آن مورد تأئید اخوانست(ص69) و اشعار نظامی هم به مفت نمی ارزد(ص 394). اخوان به این نیز قناعت نکرده ، دهها غلط زبانی و ادبی و فکری از نامبردگان میگیرد و آنگاه با ارائه مستنداتی ضعیف تمام ضعفهای نیما را تا حد اعجازهای پیامبرگونه بالا میکشاند .

کلمات کلیدی